Mot ubija Bala

Sve do pojave savremene arheologije, mali šta bilo je poznato o Kanitskim verovanjima i običajima osim onoga što spominje Biblija. Bogovi Baal, Smeš, Moloh, Dagon, te boginje Aštarta i Ašerah spominju se u satrom zavetu, ali o njima nema nikakvih objašnjenja ni detalja. Naše znanje o njima naglo je poraslo nakon 1800 kada su počele da se arheološki istražuju oblasti nekadašnje Kaldee, Sumera, Asirije. 1860 francuzi iskopavaju nekoliko gradova stare fenikije: Tir, Sidon, Biblos. Ponađeno je više od 5000 natpisa koji su objavljeni 1880. godine. Iste godine James B.Pritchard piše:

“Bogovi Kaniđana koji se spominju u Bibliji takođe su i bogovi Feničana. Aštarta je spomenuta 40 puta a ime Baala takođe je uobičajeno.” Kasnije tokom 1930-tih iskopavanja su se pomerila severnije pokrivajući grad Ugarit.Ova iskopavanja bacila su “više svetlosti na Kananski panteon nego sva iskopavanja obavljena u predhodnom veku.” Pronađene su glinene tablice iz kojih se mogao protumačiti Kananski panteon. Većina pronađenih glinenih tablica datira se na 14 vek pre hrista. Ovo je bio za oko100 godina raniji period o bilo koje druge informacije o Kananskoj kulturi. Otkrića iz 30-tih godina 20 veka omogućila su da se sa preciznošću odredi ulaga i mesto svakog pojedinačnog božanstva unutar paneteoa.

Nesporno mesto u panteonu zauzima El, bik, koji se pojavljuje koa nalegbodavac velikog potopa. Tablice su zatim priazivale: njegovu suprugu majku bogova Ašarah, zatim Baala njihovog sina kao boga kiše i plodnosti, nazivanog i “jahač oblaka”; njegovu sestru Anat i Mota (personifikaciju smrti, anđela smrti u Kananu) kao strašnog neprijatelja Babla. 

Najdramatičnija epizoda Baalovig mita je smrt i uskrsnuće Baala, boga kiše i plodnosti.U ovoj drami vidi se kako su drevni kaniđani videli/doživljavali promene godišnjih doba.U proleće kiše pomažu rast vegetacije, zatim dolazi sušno leto nakoč kojeg vegetacija zamire i nakon peroda zime ponovo se rađa sa proletnjim kišama. U ovom mitu Anat uzima telo Baala kojeg je pogubio Mot i sahranjuje ga poštujući drevne obrede.Zatim Anat odlazi do vrhovnog boga El-a da bi ga obavestila o Baalovoj smrti.  El je zatim upućuje da od Ašarah izabere jednog od njenih sinova kako bi zauzeli Baal-ov presto (njegovo mesto). Ali nijedan od sinova nezauzima jednaki položaj. Dalji tekst nije moguće tačno rekonstruisati zbog velike praznine (jedan deo teksta nepostoji usled oštećenja tablica)...Ipak nakon velike praznine u tekstu saznajemo da Anat proganja nasilnog Mota koji joj je ubio brata, a nedugo zatim počinju i himne trijunfa koje slave rekonstrukciju Baal-a

“Nebesko vedro puno kiša jesam, suvo rečno korito medom koje puni tok”

 (potoci i reke u kananu nemaju vode osim u kišovitom delu godine) 

Baal je u kultovim Kanaana vezivan za plodnost polja, stada i porodica. Ugaristička mitologija prikazuje besmrtnike na isti način kao i ljude: oni prinose žrtvu, jedu, ratuju, ubijaju, umiru, grade kuće, jašu. Ova kultura uobičavala je povezivati plodnost sa Baalom pa se nestanak vegetacije u kasnu jesen i zimu morao povezivati sa božanstvom. Činjenica da je božanstvo savladano ili ubijeno pokušava da objasni kako to da nema moć, a njegovo uskrsnuće garancija je njegove snage i izdašnosti koja sledi dolaskom proleća.