Uriel

Uriel (אוּרִיאֵל "Plamen Božiji", Auriel/Oriel (Svetlost Božija) Standardni hebrejski Uriel, Tiberiski Hebrejski Ûrîēl) jedan je od arhanđela koji se u rabinskoj tradiciji pojavljuje posle drugog egzodusa i povratka iz Vavilona. Ovaj anđeo jedan je od arhanđela u većini hrišćanskih tradicija i spada u red četri najsvetija anđela u Hrišćanstvu. Za njegovo ime može se pretpostaviti da ima analogije sa Uriah. U apokrifima, kabalističkim i okultnim radovima Uriel je izjednačen i mešan sa Nurielom, Uryanom, Jeremielom, Vretilom, Sarielom, Puruelom, Fanuelom, Jehoelom, Jakobom, Ezrail/Azral i Israfil/Rafael.

Anđeli pomenuti u knjigama starijim od Hebrejske Biblije su bez imena. Rabi Simeon ben Lakish od Tiberia (AD 230–270) tvrdi da su sva specifična imena anđela doneta pri povratku Jevreja iz Vavilonskog ropstva. Ovaj stav podržava i izvestan broj hrišćanskih učenjaka. Od sedam arhanđela post egzodusnog Judeisma, samo trojica, Gabrijel, Mihael i Rafael su pomenuti po imenu u spisima koji su kasnije bili široko prihvaćeni i kanonizovani od strane verskih učenjaka.

Prema navodima Jevrejske Enciklopedije tamo gde je u kanoničkim spisima prihvaćeno postojanje i četvrtog anđela, to mesto uobičajeno bi popunio Uriel. Urijel se prihvata kao četvrti anđeo među Gnosticima (pod imenom Fanuel) i u pseudo-Dioniskoj angeologiji. Takođe Urijel se kao treći anđeo spominje u Solomonovom Testamentu gde je za četvrtog anđela izabran Sabrael.

Uriel se takođe pojavljuje u drugoj knjizi Ezrinoj, apokrifnom apokaliptičnom spisu koji su sastavili Ezini učenici i u kojem proprok Ezra pita Boga seriju pitanja a Urijel mu je poslat od Boga da na njih odgovori i poduči Ezru.  Prema ovom spisu anđeli koji će vladati na kraju vremena su: Mihael, Gabriel, Uriel, Rafael, Gabuthelon, Beburos, Zebuleon, Aker, Arfugitonos. Poslednja petirica nabrojanih pojavljuju se samo u ovom rad i u nijednom drugom verskom tekstu bilo da je on kanonizovan ili ne. Uriel se često predstavlja kao heruvim koji stoji na vratima Rajskog vrta sa plamenim mačem, takođe za njega se kaže da nadgleda grmljavinu i teror. U Petrovoj Apokalipsi on se pojavljuje kao anđeo pokajanja, koji je vizualno prikazan kao biće bez milosti koje je po karakteru slično kao i bilo koji demon. U Životu Adama i Eve, Uriel je prikazan kao duh, jedan od anđela koji se pojavljuju unutar Postanja. Takođe on se prikazuje i kao jedan od anđela koji su pomogli da se Adam i Abel sahrane u Raju. U srednjevekovnoj Jevrejskoj tradiciji, Urijel je takođe postao Anđeo nedelje, anđeo poezije, i jedan od svetih Sefirota. Za Urijela se kaže da je on anđeo koji se rvao sa Jakovom, i prikazan je kao anđeo uništenja. U Jevrejskim Legendama, molitva po Josefu glasi: “Jakobe- “Kada sam došao iz Mesopotamije i Sirije, Urijel, anđeo božiji, izađe ispred i reče: “Spustih se na zemlju da načinim boravište među ljudima, i pozvah Jakoba po imenu”” On je bio anđeo koji je proverio sva vrata u Egiptu tragajući za jagnjetovom krvlju tokom pomora. On takođe drži ključeve jame bez dna koji su mu povereni do kraja vremena i vodi Abrahama na zapad. U modernoj i marginalnoj hrišćanskoj angeologiji, urijel se indentifikuje različito kao serafim, heruvim, regent sunčev, vatra božija, anđeo božanskog prisustva, precedavajući nad paklom, arhanđel spasa, a u kasnijim spisima često se indentifikuje i kao Fanuel “božije lice” Često se opisuje kao anđeo koji nosi knjigu ili papirusne svitke i koji reprezentuje mudrost. Urijel se takođe smatra zaštitnikom umetnosti. U Hierarhiji blagoslovenih anđela Tomasa Hejvuda (1635), Urijel je opisan kao anđeo Zemlje. Hejvudova lista zapravo je lista anđela četri vetra: Urijel koji prestavlja jug, Mihael koji predstavlja istok, Rafael koji je zadužen za zapad i koji takođe sluđi i kao upravitelj juga zajedno sa Urijelom i Gabrijel koji je zadužen za sever. On je takođe naveden kao jedan od anđela koji upravlja nad četri vetra u srednjevekovnoj jevrejskoj knjizi anđela Raziela, gde se često pojavljuje i pod imenima Usiel (Uzziel). Prema ovoj knjizi ona (knjiga) je bila ispisana na safirnom kamenu koji je anđeo Metatron dao Adamu. U prevodu “Zlatne legende” Uriel se prikazuje kao jedan od anđela sedam planeta. U ovom tekstu Urijel se pojavljuje kao anđeo Marsa. Takođe njegovo ime pojaljuje se i u “Teološkom diskursu anđela” iz 1678. godine. Moguće da je Urijelova najviša pozicija bila neka od navedenih: anđeo prisustva, princ prisustva, anđeo lica, anđeo zadovoljstva, anđeo slave… Princ prisustva je anđeo kojem je dozvoljeno da pristupi božijoj prisutnosti. Urijel zajedno sa Surijelom, Jeholom, Zagagelom, Akatrielom, Metatronom, Yefefiahom, Satanelom, Mihaelom, Gabrielom, Rafaelom, and Natanelom (Zataelom) drži ovu poziciju. Titula anđeo njegovog prisustva često je rezervisana za Šekinah ali u drugim skriptima ovaj termin se često odnosi na upotrebu alternativnih imena anđela Metatrona. R.H. Čarls komentariše ovaj prevod Knjige Enoha rečima: “u kasnom Judeizmu nalazimo Urijela umesto Fanuela”, kao jednog od anđela prisustva.